We zijn weer thuis!

Ineens stonden we daar weer op Schiphol in Amsterdam. We hadden lang de gedachte van het naar huis gaan ontweken, en toen pats boem stonden we daar weer aan Nederlandse grond. Nog een beetje duf van de lange vliegreis en met lichte zenuwen liepen we richting de aankomsthal. We zagen onze kleine neefjes Kick en Mees al direct heel schattig staan met een spandoek in hun handen ‘Welkom Thuis’. Wat een super fijn onthaal door familie en vrienden. Maar ook nog erg onwerkelijk. Na wat knuffels en tranen zijn we met z’n allen naar ons huis gereden, waar onze ouders de boel hadden versierd met slingers, ballonen en prachtige bloemen. Geweldig goed gevoel om zo ontvangen te worden in je eigen huis. We zijn weer thuis!

Bintan

Voordat onze terugvlucht aanbrak, hadden we de laatste weken van onze reis optimaal benut om uit te rusten en te reflecteren op het afgelopen half jaar. Vanuit China zijn we gevlogen naar Singapore en we zijn vanuit daar in een uurtje naar Bintan gevaren. Bintan is een eiland van Indonesië, met aan de westkust veel resorts voor toeristen (erg commercieel) en aan de oostkust het traditionele Indonesische leven. De eerste acht nachten zijn we verbleven aan de oostkust van het eiland, in een knus en sfeervol guesthouse (Mutiara) waar we ons eigen hutje hadden bij een mangrovebos aan een rivier.

Heerlijk om na de afgelopen weken in het overbevolkte China weer midden in de natuur te zijn. Wat een rust! Ons hutje was ‘half-open’ waardoor we dus wel genoeg gezellige gekko’s als roommates hadden, maar verder waren wij soms de enige gasten op het verblijf. We kwamen aan tijdens het einde van de Ramadan, waardoor er een feestelijke stemming heerste op het eiland. En uiteraard werden we ’s ochtends vroeg gewekt door het ‘Allahu Akbar’ dat door de luidsprekers over het hele eiland schalde. Dit zou zich nog een paar dagen, op verschillende tijdstippen, worden herhaald. Geen idee wat de beste man allemaal voor gebeden opzei, maar we werden er blij van. Het herinnerde ons aan het feit dat we weer op een compleet nieuwe en prachtige plek waren beland op deze aarde J.

Naast veel op het strand liggen, kokoswater drinken uit verse kokosnoten en potjes scrabble spelen, hebben we een dagje een scooter gehuurd op het eiland. We reden langs een plek waar veel mensen waren en muziek vandaan kwam. We kwamen er achter dat dit de laatste dagen waren van de vakantie voor veel lokale bewoners, en dat dit dus massaal wordt gevierd aan het strand met muziek en eten. We werden door een groepje jongeren uitgenodigd om met hen mee te gaan naar het strandhutje waar zij de laatste vakantiedagen vieren. Overal op dit strand stonden dit soort kleine hutjes op palen, waar mensen de schaduw opzoeken tegen de hitte en gezellig samenzijn. De meeste vrouwen zijn gesluierd en kinderen (en een paar volwassenen) zwommen met kleding aan in zee. Jonge mensen gaan ook graag met je op de foto. Heel apart, we hadden dit helemaal niet verwacht! En je voelt je als vrouw dan ineens best een beetje naakt in je korte broek en hempje op het strand.

De scooter hadden we gehuurd van Lagus, een medewerker van het guesthouse waar we verbleven. Hij nodigde ons ook uit om bij hem thuis langs te komen. (Nee, hij was niet uit op geld of iets dergelijks.) Hij wilde graag ‘internationale vrienden’ maken en telefoonnummers en foto’s uitwisselen. Voor ons wel weer een eyeopener hoe zo’n jongen er verzorgd uit ziet tijdens zijn werk, maar het ondertussen zeker niet breed heeft. Geen meubels in huis, behalve een grote televisiekast, een tafel en twee bedden. Hij woonde daar alleen met zijn moeder, die visser is en tijdens ons bezoek tassen vol gedroogde sardientjes aan het sorteren was. Ze hebben weinig, maar gaven ons direct drinken en koekjes toen we binnen waren. Weer een erg bijzondere ervaring waarbij je beseft hoe gastvrij en vriendelijk mensen zijn.

Uiteraard hebben we contact gehouden met Lagus. Toen we van de oostkust naar de westkust van Bintan vertrokken, hebben we hem wat kleding van ons gegeven. We vonden het lastig te peilen of hij er nu blij mee was of misschien beledigd was. Thuisgekomen zagen we echter op Facebook een super stoere foto van Lagus in Sjoerd zijn t-shirt en kregen we via Whatsapp te horen hoe blij hij is. Toch leuk om dan iets terug te hebben kunnen geven.

Tijdens ons verblijf in Mutiara zijn we ook naar een ‘Aroma River Spa’ gegaan, waarbij je in een hutje aan de rivier op palen een traditionele Indonesische massage kon krijgen. Een prachtige plek en uiteraard wilden wij dit! We maakten op een regenachtige middag een reservering. Na een gezonde gemberthee mochten we zelf de geur van de olie uitkiezen en daarna was het een heel uur ontspannen. Wow, wat een heerlijkheid, volledig zen in Indonesië! Ook erg goed tegen de gemene jeukende bulten van de sandflies, want die hadden we dankzij het mangrovebos op Bintan in overvloed ;-).

Na de oostkust zijn we de laatste vijf nachten naar de westkust gegaan, het meer commerciële gedeelte van Bintan met vrijwel alleen maar resorts en veel toeristen. Niet helemaal onze smaak, maar wel een ontzettende lekkere manier om te eindigen. Iedere ochtend een ontbijtbuffet, airconditioning en ramen in het huisje, geen sandflies, een heerlijk zwembad! Tjah, echt even vakantie vieren.

Zeeschildpadden worden in Indonesië bedreigd door illegale handel, netten van vissers en grote hoeveelheden plastic in zee. Er zijn projecten waarbij vrijwilligers eieren veilig laten uitkomen. Zodra de eieren uitgekomen zijn worden ze weer terug naar hun thuis, de zee, gebracht. In ons resort maakten ze van dit laatste een soort evenement, waarbij kinderen emmertjes met babyschildpadden mochten vrijlaten op het strand. Erg leuk om al die kleine zeeschildpadden te zien kruipen naar de zee. Wel ook een gek idee, een paar weken geleden zagen we deze mooie dieren nog op de menukaarten in China…

Hongkong

Na de heerlijke vakantiedagen op Bintan, waarbij we veel aan het zwembad hebben gelegen, veel boeken gelezen hebben (wat een uitvinding de e-reader!) en ijskoude gin tonics hebben gedronken, zijn we 4 juli naar onze échte eindbestemming gevlogen: Hongkong. Vanaf hier vlogen we terug naar Amsterdam, maar uiteraard niet voordat we eerst deze wereldstad nog even verkend hadden!

Hongkong behoort tot de volksrepubliek China maar is een zogeheten ‘Speciaal Bestuurlijk Gebied’ met eigen wetgeving, belastingstelsel, budget en vrijheden op het gebied van regelgeving. In Hongkong wonen veel Chinezen maar toch is het heel anders dan China. Het is meer internationaal gericht, mensen spreken Engels en er zijn talloze internationale restaurants, hotels, winkelcentra, bars etc. Ondanks de drukte van de stad is het er over het algemeen schoon en zijn mensen netjes gekleed en gedragen ze zich beschaafd (althans, wat wij onder beschaafd verstaan!).

In Hongkong verbleven we in een Airbnb, wat een enorme misser was (het slechtste waar we hebben geslapen gedurende de hele reis). We waren in de veronderstelling een compleet appartement te huren maar het bleek meer een soort gevangeniscel te zijn. Geen ramen, nauwelijks bewegingsruimte, douchen op het toilet en een zeer klein bed ingebouwd tussen muren waardoor we met onze benen opgetrokken sliepen. Hongkong is ook aardig overbevolkt en alles wordt bij gebrek aan ruimte in de hoogte gebouwd. Mensen wonen in flats en over het algemeen zijn dat kleine ‘hokjes’.

Je begrijpt, we zijn veel op pad gegaan om aan onze gevangeniscel te ontsnappen ;-). We zijn met de ferry (goedkope en leuke manier om je te verplaatsen) naar Hong Kong Island gevaren. Hier hebben we een stadswandeling gemaakt door het centrum en het bankendistrict. Veel pracht en praal en erg hoge gebouwen, waardoor we ons soms een beetje opgeslokt voelde door deze stad. Apart om dan ook door het Hong Kong Park te lopen, een groen park omringt door hoogbouw. Later liepen we ook door het Kowloon Park (het vasteland van Hongkong) waar flamingo’s en andere tropische vogels leven. Een gek maar welkom contrast in zo’n stad.

Na het bezoek aan het park zijn we met een tram naar een uitzichtpunt gereden. De tram werkt zich ontzettend steil (45 procent) omhoog naar de top van The Peak. Een uniek tochtje met een tram! Hierna hebben we met een lekker biertje van het mooie uitzicht over de skyline van Hongkong genoten (*zucht* we willen nog lang niet naar huis!).

Op vrijdagavond zijn we naar The Eye gegaan, een restaurant-bar waar je uitzicht hebt op de Symphony of Lights. Dit is een lichtspektakel met gekleurde lampen en laserstralen waarbij tientallen gebouwen op de oever van de haven in Hong Kong Island verlicht worden. Het uitzicht op de verlichte skyline was wederom prachtig. Hierna zijn naar Lan Kwai Fong gegaan, waar je goed kunt stappen. Ontzettend gezellige straten met overal muziek en mensen op straat. Je kunt er een biertje kopen bij de 7-Eleven en genieten van alles wat er om je heen gebeurd, een chique club binnengaan of één van de vele kroegen bezoeken. Het werd een gezellige en late avond in Hongkong J.

We zijn na een paar dagen uit onze Airbnb verplaatst naar een betere slaapplek (fijn, de benen konden weer worden gestrekt). We bleven wel in hetzelfde buurtje, namelijk Tsim Sha Tsui (TST), wat een ontzettende gezellige wijk bleek te zijn. Jen heeft hier ook lekker gewinkeld (na een half jaar in dezelfde kleding lopen was dit echt fantastisch). En we hebben uiteraard souvenirtjes gekocht, op de Stanley markt en de nightmarket in Temple Street.  

De laatste dag in Hongkong zijn we naar Lamma Island gegaan om de hectiek van Hongkong te ontvluchten. Je kunt hier een fijne wandeling maken van het ene vissersdorpje naar het andere. Onderweg kom je wat uitkijkpunten en een strandje tegen. Het was erg warm de dag, dus we hebben weer een goede work-out gehad! Bij het eindpunt aangekomen hebben we een drankje aan het water gedronken en zijn we met een voldaan gevoel met de ferry terug naar het vasteland van Hongkong gevaren. Onze backpacks moesten nu voor de állerlaaste keer worden ingepakt, de volgende dag vlogen we terug naar Amsterdam!

Thuis

En zo zijn we nu inmiddels ruim een week thuis. Naast het feit dat we zoveel luxe apparaten in huis hebben en dat de schone was zó fijn ruikt, was het de eerste week in Nederland ook best wel wennen. We hebben het afgelopen jaar ontzettend veel gedaan, gezien en meegemaakt samen, dat het dan gek is dat je ineens niet meer met zijn tweeën bent. Je kunt iedereen weer verstaan, wat je tot een soort ‘oud wijf’ maakt want ik (Jen) betrapte mezelf erop dat ik meeluisterde naar gesprekken tussen compleet onbekende mensen. Iedereen kan joú ook weer verstaan, waar we elkaar af en toe toch even duidelijk voor moesten waarschuwen ;-). Doodnormale dingen zoals de supermarkt en je kledingkast zorgen voor acute keuzestress. Mensen in Nederland zien er heel verzorgd uit en de straten, tuintjes en parken zijn netjes bijgehouden. Ongelooflijk!

Het is heel waardevol te beseffen dat we onze droom hebben waargemaakt, maar het betekent ook dat die droom nu voorbij is. Dat is best eng. Je bent zo lang bezig met het feit dat je op wereldreis wilt, dan doe je het, leef je heel bewust die droom ‘to the max’, en ineens is het dan voorbij.  Daarnaast is het ook een heel intens half jaar geweest. Geen dag was hetzelfde, iedere dag deden we wat we wilden, waar we zin in hadden. Tijd bestond niet. De eerste week alweer je agenda pakken om met mensen af te spreken voelt dan ook a-relaxt en we vonden Amsterdam zelfs een beetje saai.

Maar dan ga je je persoonlijke spullen weer verhuizen naar je eigen huis, je huis weer je ‘thuis’ maken, en heb je weer ruimte in je hoofd om met mensen af te spreken. Dat hebben we de afgelopen dagen gedaan en dat is ook waar we nu nog middenin zitten. En dat is ONTZETTEND fijn! Dan pas besef je goed hoeveel dierbare mensen je om je heen hebt en hoe fijn het ook is om die weer dichtbij je te hebben. Dan pas komt langzaam het besef dat een half jaar reizen het mooiste is geweest wat je ooit hebt gedaan, maar dat het ook weer goed is om thuis te zijn J.

En zo sluiten we deze blog af, met veel dankbaarheid dat we dit avontuur samen hebben kunnen beleven en een collectie aan foto’s met mega waardevolle herinneringen. Bedankt ook voor het lezen van onze blog en/of bekijken van de plaatjes, heel leuk om reacties te krijgen en te beseffen hoe mensen met je meeleven en geïnteresseerd zijn tijdens onze reis! En tot slot: WE RADEN HET IEDEREEN AAN OM EEN WERELDREIS TE MAKEN! We kunnen nu met allerlei clichés komen (‘Die with memories, not dreams/You can always make money, you can’t always make memories/Collect moments not things’), maar een feit is dat er nooit een geschikt moment is om er voor lange tijd tussenuit te gaan. Er zijn altijd genoeg redenen te bedenken waarom het niet kan. Dus als het je droom is moet je de gelegenheid zelf creëren. Doen!

Liefs vanuit thuis, Sjoerd & Jen